«Le téléphone n’était pas encore à cette époque d’un usage aussi courant qu’aujourd’hui. Et pourtant l’habitude met si peu de temps à dépouiller de leur mystère les forces sacrées avec lesquelles nous sommes en contact que, n’ayant pas eu ma communication immédiatement, la seule pensée que j’eus, ce fut que c’était bien long, bien incommode, et presque l’intention d’adresser une plainte : comme nous tous maintenant, je ne trouvais pas assez rapide à mon gré, dans ses brusques changements, l’admirable féerie à laquelle quelques instants suffisent pour qu’apparaisse près de nous, invisible mais présent, l’être à qui nous voulions parler et qui, restant à sa table, dans la ville qu’il habite (pour ma grand-mère, c’était Paris), sous un ciel différent du nôtre, par un temps qui n’est pas forcément le même, au milieu de circonstances et de préoccupations que nous ignorons, et que cet être va nous dire, se trouve tout à coup transporté à des centaines de lieues (lui et toute l’ambiance où il reste plongé) près de notre oreille, au moment où notre caprice l’a ordonné.»
«På den tida var ikkje telefonen så vanleg brukt som i dag. Og likevel treng vanen så kort tid til å avmystifisera dei heilage kreftene me er i kontakt med at, då eg ikkje fekk kontakt med ein gong, var den einaste tanken min at det var svært seindrektig, svært dårleg, og var nær ved å senda ein klage: som for alle no, var han ikkje rask nok for meg, med sine krappe endringar, denne beundringsverdige trolldommen som berre treng nokre augneblikk til å bringa fram like ved oss, usynleg men til stades, det vesenet me vil snakka med og som, sitjande ved bordet sitt, i byen det byr i (for bestemor mi var det Paris), under ein annan himmel enn oss sjølv, i vêr som ikkje treng vera det same, midt i tilhøve og tankar som me ikkje kjenner til, og som dette vesenet kan seia oss, det finn seg med eitt transportet hundrevis av kilometer (det og alt som er rundt det) til like ved øyra vårt, på den tida lysta vår krev det.»
Telefonreklame med handelsguden Hermes/Merkur frå 1913.
«På den tida var ikkje telefonen så vanleg brukt som i dag. Og likevel treng vanen så kort tid til å avmystifisera dei heilage kreftene me er i kontakt med at, då eg ikkje fekk kontakt med ein gong, var den einaste tanken min at det var svært seindrektig, svært dårleg, og var nær ved å senda ein klage: som for alle no, var han ikkje rask nok for meg, med sine krappe endringar, denne beundringsverdige trolldommen som berre treng nokre augneblikk til å bringa fram like ved oss, usynleg men til stades, det vesenet me vil snakka med og som, sitjande ved bordet sitt, i byen det byr i (for bestemor mi var det Paris), under ein annan himmel enn oss sjølv, i vêr som ikkje treng vera det same, midt i tilhøve og tankar som me ikkje kjenner til, og som dette vesenet kan seia oss, det finn seg med eitt transportet hundrevis av kilometer (det og alt som er rundt det) til like ved øyra vårt, på den tida lysta vår krev det.» Marcel Proust
«The inhabitant of London could order by telephone, sipping his morning tea in bed, the various products of the whole earth, in such quantity as he might see fit, and reasonably expect their early delivery upon his doorstep; he could at the same moment and by the same means adventure his wealth in the natural resources and new enterprises of any quarter of the world, and share, without exertion or even trouble, in their prospective fruits and advantages; or he could decide to couple the security of his fortunes with the good faith of the townspeople of any substantial municipality in any continent that fancy or information might recommend. [...] he regarded this state of affairs as normal, certain, and permanent, except in the direction of further improvement, and any deviation from it as aberrant, scandalous, and avoidable. The projects and politics of militarism and imperialism, of racial and cultural rivalries, of monopolies, restrictions, and exclusion, which were to play the serpent to this paradise, were little more than the amusements of his daily newspaper, and appeared to exercise almost no influence at all on the ordinary course of social and economic life, the internationalization of which was nearly complete in practice.»
Sitert i The Economist (Dec 21st 2013), «Look back with angst» (A century on, there are uncomfortable parallels with the era that led to the outbreak of the first world war)
«Ein innbyggjar i London kunne bestilla, per telefon medan han drakk morgonte i senga, ulike varer frå heile verda, i mengder han sjølv valde, og kunne forventa å få dei snarleg levert på døra.»
Telefonreklame med handelsguden Hermes/Merkur frå 1913.
«Ein innbyggjar i London kunne bestilla, per telefon medan han drakk morgonte i senga, ulike varer frå heile verda, i mengder han sjølv valde, og kunne forventa å få dei snarleg levert på døra.» John Maynard Keynes
.jpg)
