Hopp til innhald

Fottøy

Frå Wikiquote



Fottøy

Fottøy eller fotbunad er utstyr ein bruker til å kle føtene.

Sitat

[endre]
Teke frå Shoes
Opphavleg tekst:
«For want of a nail the shoe is lost, for want of a shoe the horse is lost, for want of a horse the rider is lost. Jacula Prudentum (1651) av George Herbert, #495»


Variant: Lengre diktform av ordtaket:

For want of a nail the shoe was lost.
For want of a shoe the horse was lost.
For want of a horse the rider was lost.
For want of a rider the message was lost.
For want of a message the battle was lost.
For want of a battle the kingdom was lost.
And all for the want of a horseshoe nail.
(frå Engelsk Wikipedia)

Tekst omsett til bokmål:

Fordi spikeren manglet, gikk skoen tapt,
fordi skoen manglet, gikk hesten tapt,
fordi hesten manglet, gikk rytteren tapt,
fordi rytteren manglet, gikk slaget tapt,
fordi slaget taptes, gikk riket tapt,
og alt fordi spikeren manglet. (frå Emblas kanel)


Informasjon

Engelsk ordtak


Opphavleg mål: Engelsk

Stikkord
spikrar
hestesko
hestar
ryttarar
tap
samanhengar
detaljar
følgjer
fottøy
«Når spikaren manglar går skoen tapt, når skoen manglar går hesten tapt, når hesten manglar går ryttaren tapt.»


«Når spikaren manglar går skoen tapt, når skoen manglar går hesten tapt, når hesten manglar går ryttaren tapt.» Engelsk ordtak


Teke frå Wikikilden

Informasjon
Opphav: Lev Tolstoj

Kjelde:«Der det er kjærleik, der er Gud.» (novelle)
Opphavleg mål: Russisk
År: 1885
Kontekst: Omsett av Arne Garborg i 1897.

Stikkord
fottøy
støvlar
skomakarar
handverk
stoltheit
kjennskap
meisterverk
«Martin Avdéjitsch var skomakar. Han hadde leigt seg eit lite kjellarrom med eit par smaa vindaugo ut til gata. Gjenom glaset kunne han sjaa folk gaa att og fram, og endaa kjellaren laag so djupt ned i jordi, at ein berre saag føterne paa dei som gjekk framum, so kjende Martin dei likevæl paa styvlarne. Han hadde budt lenge paa same staden, og det var ikkje mange styvlpar han ikkje hadde lote bøtt minst eit par gonger. Sume hadde han halvsola, og sett støytar paa andre, og sidan totte han reint hugnad i aa fylgja meisterverki sine ute paa gata.»


«Martin Avdéjitsch var skomakar. Han hadde leigt seg eit lite kjellarrom med eit par smaa vindaugo ut til gata. Gjenom glaset kunne han sjaa folk gaa att og fram, og endaa kjellaren laag so djupt ned i jordi, at ein berre saag føterne paa dei som gjekk framum, so kjende Martin dei likevæl paa styvlarne. Han hadde budt lenge paa same staden, og det var ikkje mange styvlpar han ikkje hadde lote bøtt minst eit par gonger. Sume hadde han halvsola, og sett støytar paa andre, og sidan totte han reint hugnad i aa fylgja meisterverki sine ute paa gata.»   Lev Tolstoj