Wollert Konow 16. august (1845–1924) var ein norsk venstrepolitikar og brukseigar med fleire regjeringspostar, og sat som statsminister frå 1910 til 1912.
«Fra min første ungdom har jeg følt mig varmt og sterkt og inderlig knyttet til landsmaalsbevægelsen. Jeg har været og er og vil alltid vedbli at være taksam i min inderste sjæl, fordi jeg engang blev knyttet til denne sak; ingen opportunistiske politiske hensyn skal formaa mig til at fornegte den opfatning, at maalsaken har været den sak, som sterkest har baaret det norske folk frem i det sidste halve hundredaar. Det fanatiske had mot denne bevægelse vil nok bli lagt ned om ikke saa mange aar som magtesløst og ørkesløst.»
«Hvor jeg i denne tid har hat anledning til at træffe folk av forskjellige samfundslag, paa gate og paa vei, paa jernbane og paa dampskibsdæk, har det overveiende indtryk været det samme. Naar jeg høsten utover har vekslet ord med soldaterne, som har gaat fra vaktposten, saa har der ikke været tvil i deres sjel. Naar jeg har gaat forbi smaagutten, som har sittet paa stabbestenen og læst sit blad, og jeg har spurt: Hvem mener dere skal vinde? Saa har det gnistret et blikk fra de blanke øinene: Engelskmændene naturligvis!»
Kjelde:Tidens Tegn (avis) Opphavleg mål:Riksmål År:1915 Periode:Første verdskrigen Kontekst: Wollert Konow om det han meinte var synet til den jamne nordmann om utfallet av verdskrigen. Frå Tidens Tegn 31.1.1915. Konow er sitert i «I skyggen av det store blodbadet» i Aftenposten 20.10.2011.
«Når eg utover hausten har veksla ord med soldatane som har gått frå vaktposten, så har det ikkje vore tvil i deira sjel. Når eg har gått forbi småguten som har sete på stabbesteinen og lese sitt blad, og eg har spurt: Kven meiner de skal vinna? Så har det gnistra eit blikk frå dei blanke augo: Engelskmennene, naturlegvis!»
«Når eg utover hausten har veksla ord med soldatane som har gått frå vaktposten, så har det ikkje vore tvil i deira sjel. Når eg har gått forbi småguten som har sete på stabbesteinen og lese sitt blad, og eg har spurt: Kven meiner de skal vinna? Så har det gnistra eit blikk frå dei blanke augo: Engelskmennene, naturlegvis!»